Ποίημα Λυρικό - Ιωάννη Τσακιρίδη: Καστοριανό Καλντερίμι, Καστοριά 21-10-2010

ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΟ ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙ

Στης Καστοριάς τις γειτονιές

και στα στενά δρομάκια,

θα δεις του τόπου ομορφιές,

θα δεις καλντεριμάκια.

Δρόμοι με πέτρα σκαλιστή,

με αρχοντιά φτιαγμένη,

με τέχνη μαστόρων δυτική

απ’ της Μακεδονίας μας τα μέρη.

Χτίστες,καλφάδες, λιθοξοί

της μαστοριάς βλαστάρια,

με τέχνη αιώνια βυζαντινή

στις πέτρες, στα λιθάρια.

Τη Καστοριά διαβήκανε,

τη στρώσανε με πέτρες,

πήραν λιθάρι και κασμά

τής εργατιάς λεβέντες.

Δρομάκι δεν αφήσανε

χωρίς αυτό να στρώσουν,

τον κόπο και τη τέχνη τους

εκεί να αποδώσουν.

Σκάψανε στο τσαρδάκι μας

έως τον Άι Θανάση,

κοτρόνες βγάλαν χίλιες δυο

εκεί ως να βραδιάσει.

Πήραν τις πέτρες τις βαριές,

τις φόρτωσαν στο κάρο,

και άντε το κατήφορο

μαζί και με το Χάρο.

Γιατί τα φρένα αν εσπάζανε

και φεύγαν και οι ρόδες,

στον Άδη θα πηγαίνανε

μαζί με τις κοτρόνες.

Καλά διαβήκαν, μια χαρά

προς του Ντολτσού τα μέρη,

το κάρο ξεφορτώσανε

στις νύχτας το αγέρι.

Πήραν καλέμι και κασμά

και χάραξαν τις πέτρες,

σιγά σιγά τις έφκιασαν

τετράγωνες σαν φέτες.

Άρχισαν να τις στρώνουνε

παντού με την αράδα,

μα όλη η γειτονιά σηκώθηκε

απ’ τη μεγάλη αντράλα.

Πέτρες, καλέμια και τσαπιά

μεγάλη ταραχή,

μόνο δεν εκάλεσαν

τη χωροφυλακή.

Οι μέρες όμως πέρασαν

και οι δουλειές τελειώσαν,

και στου Ντολτσού τη γειτονιά

το έργο περατώσαν.

Όλοι οι δρόμοι λίθινοι

και πετροκεντημένοι

που ο καθείς τούς χαίρεται

παντού στην οικουμένη.

Εκεί αργά σαν περπατάς

θα έχεις αναμνήσεις,

θα σου ‘ρθουν όλα στο μυαλό

που πας να λησμονήσεις.

Αγάπες, λύπες και χαρές

και χρόνια περασμένα,

της Καστοριάς τις ομορφιές

εκεί στο καλντερίμι.

Ιωάννη Μ. Τσακιρίδη, Καστοριά 21-10-2010